tęsknię ale wiem, że nie warto

Na diecie bez chemii, glutenu i nabiału zwierzęcego jestem od 2018, na diecie eliminacyjnej od 2017.

Początki wspominam różnie. Za każdym razem kiedy pozwalałam sobie na chwilę słabości egzema wracała jak bumerang niszcząc w ciągu doby całą zdrową powierzchnie moich dłoni, i za każdym razem trudniej mi było się jej pozbyć, dlatego nie ulegam już pokusom - nie jem i nie piję nic o czym na pewno wiem, że mogłoby mi zaszkodzić. 

Ale życie to nie tylko siedzenie w domu i gotowanie zdrowych posiłków, życie to głównie ludzie. Każdy powód do spotkania to kolejny powód do wspólnego posiłku. Nie jem tego co wszyscy ale to nie jest tak że nie mogę. W kuchni nie ma rzeczy niemożliwych, szczególnie jeśli się czegoś bardzo chce. 

Robimy z młodym pyszne zupy - kremy, coraz ciekawsze dania obiadowe, pieczemy ciasta, ciasteczka i zdrowe przekąski, jemy czekolady, chipsy, dżemy i makarony, więc jest przecież w miarę normalnie..

... a między Bogiem a prawdą to nie jest tak, że nie brakuje mi życia jakie mają wszyscy.

Brakuje, i żałuję bardzo, że mój syn może tego wszystkiego nigdy nie spróbować.

Za czym tęsknię najbardziej?

sernikiem teściowej,

surowym ciastem na placek drożdżowy mojej mamy, i upieczoną z reszty częścią,

pierogami,

kanapką z masłem i żółtym serem,

wędzonym łososiem,

kiełbasą z grilla,

panierką z KFC,

środami w Pizza Hut,

wiśniowymi McFlurry i Zapp'em

zwykłą kawą,

martini ze sprite'm,

i milky way'em.

Przede wszystkim chyba jednak tęsknię za wygodą - szybkimi posiłkami i tanimi zapychaczami, beztroskim obżarstwem i niekończącym się sklepowym wyborem.

marz - art fine | Facebook